The author was a Young Leaders Program/Mombusho scholar at the Kyushu University in Japan where he took his Master of Laws in 2005-2006. He thereafter worked in research and legal consulting. He is now an LL.M-candidate of the University of Pennsylvania Law School and undergoing a cross-disciplinary program at the Wharton School. He is an on-leave Associate in one of the country’s biggest law firms in Makati City.
PHILADELPHIA, US — Though it is true that a fierce form of nationalism flows into the lifeblood of any Filipino in any part of the world, not every one is willing to engage in revolution. Not many will go to the hills to organize communities, bear arms or maintain links with the activist ranks. People will have different ways of expressing disgust and disempowerment.
Filipino Diaspora – the voluntary and involuntary dispersion and immigration of Filipinos worldwide – is one powerful way.
It seems that, on the average, not many Filipinos have had siblings or forefathers who joined underground movements, resistance groups and activist fronts (if not being actual participants themselves) during the centuries of foreign autocratic rule or in response to today’s elitist rule. As recent revolution-type incarnations, not everybody agrees with the Oakwood Mutiny or the wisdom behind the foiled Manila Pen siege of Sen. Trillanes and his so-called Pen 50 band.
Simply put, not that very many Filipinos believe in bloodshed or revolution. But neither are the masses irrationally apathetic, eternally pacifistic or non-engaging. More often than not, Filipinos see the need for change but do not necessarily equate that with radical uprising. This has resulted in the calmer and dramatically bloodless Edsa I and II revolts, the aftermaths of which produced results not necessarily in the interest of the people.
There is a saying: if you can’t beat them, join them. Unfortunately, some have taken to mean that if you can’t beat government inefficiency, then just join the ranks of government and contribute to the metastasizing inefficiency itself.. Others, however, have chosen a different yet relevant path: seek better opportunities abroad, send money back home and help the country in the long run.
The search for greener pastures is not easy; it is plagued with uncertainties and unimaginable difficulties. Job security is elusive, for one. According to a recent Inquirer article, wedding rings in fact serve as “visas” for continued stay of some Filipinos abroad, in order to earn more. The US, Japan and Canada are critical jurisdictions for marriages of convenience. The mail-order bride system of the 80s has given way to more sophisticated Internet-based meeting rooms.
As a foreign student in Japan some years back, I had the opportunity to visit the Philippine Embassy in Osaka for “consularization” (a.k.a. notarization) purposes. In my long 3-hour wait, caused mostly by an unexplainable delay in service even if there were only a few people around, I noticed an extremely thick compilation of papers on the wall. Possibly numbering nearly a hundred papers, they were applications for marriage by Filipinas with very much older, grandfather-like Japanese men.
It quickly hit me then that these younger Filipinas want to stay beyond their visas and contract periods, and therefore had to resort to marriages by convenience. Having nothing to do in my long wait (having finished all the Filipino-in-Japan magazines lying around), I noticed several Filipinas with their advanced-in-years Japanese husbands, all waiting for their documents to be processed. Of course, they were smiling and radiant: they get to stay on in Japan. Marrying a Japanese man means being able to continue to work, earning hundreds of thousands of yen. No one could blame them.
One older Filipina in the room seemed to be giving advice to a younger Filipina whose Japanese husband appeared to be totally bored and uninterested. This fateful scene at the Osaka Philippine Embassy is replicated in many other areas -just look at the long, ensnarling lines at the Japanese Embassy on Roxas Boulevard and you would know.
Filipinas in Japan and OFWs in other developed nations, or even in poorer countries like Nigeria, all want the same thing – better futures, better lives. The flipside to that is the candid though indirect admission of the lack of a better life and future back home. Staying, living and working abroad for the most part is a subconscious protest, a mini-revolt of sorts against the people, politicians and circumstances that ail the Philippines.
The general message being sent by the millions of OFWs getting out of the country each year is simple: the country is cancerously sick and hope is dim for it’s getting better, even in the face of the appreciation of the Peso vis-à-vis the US Dollar. Subliminal though it is, this message is directed to those in the seats of power to implement meaningful changes. Greed, corruption, tainted pork barrel funds, patronage politics, kickbacks, debts of gratitude and governance inefficiency all block progress.
The Filipino Diaspora is also sending an indirect message to the masses – not necessarily to follow their footsteps by leaving the country and unwittingly contribute to the exasperating brain drain. Rather, the message is that, other than government reforms there must also be an incremental change in the attitude of the Filipino. Bad governance and wrong people attitudes have all contributed to the country’s illness.
All these amount to a mini-revolt. People who leave just can’t take it anymore. Pernicious greed, electoral farce, grinding poverty – people can’t be mere witnesses and do nothing about all that. Something must be done, but since not everyone believes in radical uprisings, bloodletting revolutions or going to the hills, the option of millions is to go to other countries – risking lives and families for employment that will generate blissful remittances, for opportunities unseen or unheard of in the Philippines.
Filipino Diaspora is a strong statement calling to be heeded.. It is a powerful statement not only against the sitting government or the preceding ones. It goes far back. While munching a Quarter Pounder with fries, I recently bumped into two elderly Filipino siblings in Philadelphia. The elder lady mentioned, in more than an hour’s lament, that she went to the US some thirty years ago in protest against the palpable greed that marked the Marcos-Imelda dictatorship. In the late 70s to this day, she can’t take the fact that the dictatorship had literally robbed the country of its future and buried us under heavy debt which our progeny is paying. Filipino Diaspora goes way back.
Should the government continue to encourage foreign deployment or create more adequate jobs back home? Tricky to some, but the answer ought to be that it must do both. The Filipino Diaspora is a phase that’s bound to continue for more decades for as long as life and work are better abroad. More jobs and better living conditions should be stimulated so as to bring back these Filipino, not only in their retirement but at the peak of their working strength. The Philippines must fiercely compete with other nations to retain Filipino brain and talent.
The United States is currently experiencing a pompous presidential campaign. The Republicans have debated on how they should campaign against Democratic contender Barack Obama, with one of them admitting that he has, for better or worse, excited the American audience about the possibility for change. Is there anyone in politics in our country who can truly excite the people with the same message that change is coming?
Any Senator or Congressman or Governor who can inspire OFWs to come home on a more permanent basis, or at least to substantially invest in real property or in the Philippine securities market? The horizon is sadly unclear. Meanwhile, a lot more Filipinos are “mini-revolting” – individually, by poring through foreign job ads, lining up for visas and packing their bags.
Maraming rason kung bakit pinagpipilitan ng mga Pilipino na mangibang bansa.Una sa atin ay malakas ang padrino system.-Whom do you know at hindi what do you know ang labanan.
Kung hindi man sa palakasan ang magic factor para makahanap ng trabaho ay ang hitsura ng tao.Kung pangit ka,ay sorry ka na lang Day!Seksi,matambok ang bumper, matangkad, maputi, kumpleto at tuwid ang ngipin ang hinahanap ni Sir!, with pleasing personality. Kaya kung pangit ka ay mas malamang na tamaan ka muna ng kidlat bago ka maging secretary.Mag-abroad ka na lang,dahil sa lugar na pupuntahan mo ay ikaw ang pinakamaganda at seksi sa paningin nila,lalo na sa mga Arabo at sa may Zimbawe at Angola.Huwag kang magagalit Day! Masuwerti ka nga kung pangit ka dahil ikaw ang type ng mga negro,pagdating mo ng Amerika kahit no pansin ka sa mga Pinoy ay may roses at chocolate kang matatangap sa valentine.Iyun nga lang galing sa tatlong beses ng nag-divorce.
Sa sinulat naman ni Carlo Osi tungkol sa mga pinay sa Japan na naghahanap ng mapapangasawa kahit na matanda para lang hindi mapauwi ng Pilipinas ay masakit tangapin pero sa totoo lang ay kapit na sa patalim.Anong kwenta ng puri,kahihiyan at dignidad kung ang gutom naman ang hihila sa kanila at ng kanilang pamilya sa hukay.
Kung uuwi nga naman sila ng Pilipinas,anong trabaho ang naghihintay sa kanila.Waray gid! Awan! Wala! kundi tumunganga at pa charming sa mga istambay.Kaya kahit matanda na at uugod-ugod na ang manoy ni Okusang ay sige na nga tutal swak naman.
Interesado ako sa kuwento ng writer tungkol sa Japan. Naisip ko tuloy ang kaibigan ko sa kabila ni Ate Ellen. Baka ganyan din siya noon…nakapila para sa pag-asawa sa mga lalaking Hapon. Bagay na bagay ang salitang “Diaspora” sa kanya. Ang hindi ko lang sa mga babaeng ganyan…hindi lang naman sa Japan pati na sa ibang bansa tulad ng US, kapag naayos na ang papel akala mo kung sinong Donya kung pumorma. Nagiging mayabang at hinahamak ang ibang tao pati na ang mga dating kababayang Pilipino. Iyang ugaling iyan ang dapat baguhin. Walang masama ang mag-asawa ng dayuhan para umasenso ang buhay. Ang masama iyon hindi marunong lumingon sa pinanggalingan. Natuto lang ng ibang wika tulad ng salitang Hapon, tingin agad sa mga iba at mga kapwa Pilipino mga hampas-lupa !
artsee;
Magandang topic itong sinulat ni Carlo Osi kaya ko nga ipost para malaman natin ang dahilan kung bakit mas pinili ng iba na manirahan sa abroad kesa sa sarili nilang bansa.May kanya-kanyang dahilan.
Dito ang pagkakataon mo na ibuhos ang galit mo sa mga mayayabang nating kababayan.Naka pag abroad lang ay akala nila ay sila na ang bida.
To understand the topic in a better perspective, we have to know first what is the meaning of DIASPORA. We found out that the word DIASPORA means ‘a scattering or sowing of seeds’.
Over the centuries the meaning has altered because since the ancient times, there have been a diaspora of African, Greek, White Russian, French Canadian and Armenian peoples to name but a few.
Perhaps the Filipino Diaspora could be group into ethnic groups who were forced or induced to leave their native lands for a variety of social. economic and political reasons.
Kuya Cocoy, karamihan ng mga naga-abroad na mga Pinay dahil gustong umasenso. Walang masama ito. Ang masama nagbabago ang ugali kapag nakamtan na ang gusto. Sa tagal na paninirahan sa ibang bansa, kung magsalita akala mo araw-araw nasa Pilipinas. Iginagalang din naman natin ang kanilang opinion. Pero kapag insultuhin na ang mga Pilipino at ituring na mangmang at istupido, dapat hampasin sa mukha ng Samurai para matauhan ang mapagmataas na Diasporang iyan.
In effect, Diaspora could mean population transfer, exodus and migration.
Population transfer could be just from place to another. Exodus is a Biblical term related to migration, but with a connotation of grouping rather than the scattering of a diaspora. Because the author of topic specifically stated of the Filipino Diaspora as a form of revolt, it could mean Filipinos leaving the country due to poverty and in pursuit for greener pasture because the government at home cannot provide them better life. It could be deduced now that it’s more on economic reason and we can call the Filipinos as economic immigrants.
As economic immigrants, they are commonly referred to as Overseas Filipino and Global Filipino:
1. An Overseas Filipino is a person of Philippine origin who lives outside of the Philippines. This term applies both to people of Filipino ancestry who now live and reside as citizens of a different country, and those who continue to be Filipino citizens and those supporting their families back in the Philippines. It may also extend to Filipinos having extended holidays abroad, however, common usage does not usually include this group.
The term Global Filipino is now also being used to refer to a Filipino citizen who lives and works abroad. The performance of the Philippine economy over recent decades, combined with a widespread knowledge of English, a legacy of the Philippines’ position as a former United States colony, have made Filipinos one of the most internationally mobile nationalities. Filipino workers greatly contribute to this, as they need to support their families back at home. As a result, many countries around the world have a substantial Filipino community.
Population in Diaspora
There are more than 11 million overseas Filipinos worldwide, about 11% of the total population of the Philippines.
Each year, the Philippines sends out more than a million of its nationals to work abroad through its overseas employment program. Others leave to become permanent residents of their country of destination. Overseas Filipinos are typically known to be as doctors, accountants, IT professionals, engineers, entertainers, teachers, nurses, military servicemen, students, bar girls, domestic helpers, housekeepers and caregivers.
According to the figures by the Central Bank of the Philippines, overseas Filipinos send back almost $15 billion in remittances to their ancestral homeland in 2007.
Of the 11 million Filipinos overseas, here are the countries where they are residing or working based on the 2005-2006 figures which could have significantly increased by now. It will just give us idea how many Filipinos are there in a certain country.
United States 4,000,000
Malaysia 822,910
Saudi Arabia 1,019,577
Canada 437,940
UAE 250,000
Japan 258,977
Italy 200,000
Mexico 200,000
United Kingdom 165,564
Taiwan 158,116
Singapore 136,189
Hong Kong 130,810
Australia 129,400
Kuwait 144,955
South Korea 70,000
Germany 53,995
Guam 45,600
Qatar 58,358
France 47,745
Bahrain 36,718
Lebanon 30,000
Austria 29,818
Greece 27,043
Spain 26,505
New Zealand 16,938
Norway 19,291
Netherlands 18,456
Macau 18,447
Sweden 17,343
Nigeria 14,146
Belgium 12,810
***
The Filipino Diaspora as a form of a revolt as the author puts it, is both a boon and bane.
Boon because it resulted to:
1. Remittances that benefit Filipino families, communities, sectors and the country
2. Easing joblessness in the Philippines
3. Sustained economic growth
Bane because of the challenges the Philippines facing:
1. Reliance on remittances that breeds a culture of dependency
2. High unemployment despite overseas migration
3. Vulnerabilities facing migrants abroad
4. Social costs to families
5. Brain drain
***
RP’s best teachers are leaving in droves.
For hundreds of Filipino teachers who have given up on their disproportionate salaries in the country, a future in the United States seems to be the best option.
Filipino teachers are highly esteemed abroad and are paid up to 10 times their salaries in the Philippines.
Because of the attractive salary rates and other incentives for their families, there has been an increasing number of Filipinos pursuing teaching jobs overseas. In the process, the Philippines is losing many of its better, if not the best, teachers in specialty subjects like Science, Mathematics and English.
***
My family immigrated to America because we could not see any hope in our government to achieve peace and prosperity. Most of our politicians are not serious in dealing with the country’s economic development and growth.They are spending more time on arguments, debates and opposing each other’s proposed ideas and projects rather than taking action on the current problems.They lack cooperation, understanding, acceptance and consideration on others’ works and contributions, they are always complaining rather than working real hard,
Yes, we experience hardships, we are like everyone, who had to adjust to new cultures, my father bury himself in work. He had labored long hours. He bit the cold of winter, the pang of disappointment and exclusion, the pain of loneliness, my parents endured much, all for the sake and a chance to live a life of dignity and earn a decent living for our families.Those chances and opportunities were seldom to come for us in the Philippines.
Maganda ang kuwento mo. Dahil sa sipag at tiyaga ng mga magulang mo, a bunch of honey ka na.
Para sa mga may pamilyang binubuhay at mga anak na pinapa-aral, mas madali nga ang mawalay sa piling ng pamilya upang makaahon sa kahirapan kaysa sa magtiis na magsumikap sa ating bansa kung saan mas mahirap pa sa pag pasok sa butas ng karayom ang magkaroon ng pagkakataon na umunlad.Sa situasyon ng kabuhayan at pagkakakitaan mas nakakalamang pa ang tsansa na tamaan ng kulog at kidlat kesa makahanap ng trabaho.Kaya mas madali nga na lunukin ang pride at maging alila sa dayuhang bansa. Nakakalungkot mang isipin ngunit para sa ating mga Pinoy mas mabutin pa ngang mag punas tae kesa nakikitang nakasabit ang diploma sa sala na wala namang makuhang trabaho.
Sa America lang lalo na sa California ay may pinakamaraming Pilipino sa kasakuluyan ay nagtatrabaho na mag-alaga ng matatanda na mga walang dokumento na halos bilangin ang taon at kung minsan ay kulang ang mga daliri sa paa at kamay kung bibilangin ang taon ng pananatili nila bilang TNT.
Karamihan sa kanila,nakakuha ng tourist visa at nag-TNT na lang sa America,mga iba ay nakikipagkasuduang kasalan sa u.s.citizen na ang kapalit ay isang 4runner.
Aba!Nag-freeway na ang english ni honeybunch at over the speed limit pa.Hehehe!
Kayo,hhaa! iniistir na naman ninyo si ako.Prinaktis,praktis ko ng maraming oras iyan.
I think the first wave of Pilipinos came to America adventure..and for a better tomorrow, education for example..and there stories were sad..America is in the Heart..Scent of Apples..
But many of them went home to work in the country and many became public servants..they have their ideals of serving and giving back to the country..Unfortunately now it is a different ball game..dahil sa kahirapan sa atin..they seek for the land of opportunities..na walang padrino system..for as long as masipag ka may trabaho ka..kahapon narinnig ko ang salita ng isang scientist na student..gusto nila mag stay sa atin..pero wala naman daw opportunidad for them to work and study further..kaya sa message nila pinalipad nila ang hot air balloon..malungkot isipin kaya it was refreshing to see the youth to be part of planning for their future..in the Phil.
Rose;
Ang problema kasi sa atin,hindi balance ang sinisuweldo sa pangangailangan araw-araw kaya walang natitira at kinukulang pa.Hidi sapat ang kinikita sa araw-araw pambili ng pagkain.Nakakabili lang ng isang kilong bigas at isang kilong galungong.
Di tulad dito sa isang araw na sahod ay may na-isusubi ng kaunti.Ang problema lang ay walang katulong.Hugas pingan,lavander at driver.Lahat dito ay pare-pareho ng class.
Ako ang tsimoy dito sa bahay simula ng nag-retire ako.Pag Sunday sampung load sa washing machine ang laundry ko.Mabuti na lang at mga wash and wear.
In 1587, the first Filipinos to set foot in North America arrive in Morro Bay, California on board the Manila-built galleon ship Nuestra Señora de Esperanza under the command of Spanish Captain Pedro de Unamuno. They were called the “Luzon Indios” or Luzon Indians.
But as written by Carmen Guerrero Nakpil, it was in 1763 during the advent of the Galleon Trade, some Filipinos stayed behind in Louisiana to establish Philippine-style fishing villages. The mahogany-colored Manilamen of Louisiana pioneer the dried shrimp industry in America.
This was the 1st wave of Filipino immigration to America.
***
Corr:,,came to America for adventure..Ang malungkot lang sa mga “old timers” nahihiya sila umuwi..My first exposure to this group was when a friend from Bohol visited me in LA and he searched for an old kababayan who had sent money to pamangkins na naging professionals na. Ang bilin sa kanya ng mga pamangkin ay umuwi na siya at aalagaan siya nila..The old man was living in one room sa isang downtown hotel sa LA..The other time was when Evelio Javier the gov. of Antique visited LA..and sinama niya ako & we traced our kababayans.Many of them had been swindled before by other kababayans so they were at first reluctant to talk to us. Nagpakilala kami and since many of them knew our parents..nag iba ang pagtingin nila..We encouraged them to visit Antique which they did. We would advise Evelio of anyone who would be going home and he would meet them sa boundary ng Iloilo siya mismo ang magpasyal sa kanila..we established a good relationship with our kababayans..For me it opened my eyes to many things and strengthened my love for Antique..kaya hanggang ngayon uwi ba rin ako ng uwi..karamihan kasi sa Antique pumupunta sa ibang lugar as migrant workers..
Parecoy and those in California, this is interesting.
In 1781, Antonio Miranda Rodriguez Poblador, a Filipino, along with 44 other individuals, were sent by the Spanish government from Mexico to establish “Pueblo de Nuestra Señora Reina de los Angeles”, now known as the City of Los Angeles.
I think you can research the veracity of this historical fact in your library there in California. Nabasa ko lang yan sa isang aklat dito sa aming malayong lalawigan.
The culture of dependency was mentioned..dito sa JC I became friends with a numberof “nannys”
working in Manhattan..padala ng padala sa mga anak and since they can’t go home dahil undocumented sila..they are of the belief that nagaaral ang mga anak..only to find out much later that sa mga mall pala ginagastos ang tuition..kaya hanggang ngayon ay padala pa rin para sa mga apo na..at walang trabaho ang anak..ang isa pa kahit nakatapos na wala namang trabaho at walan padrino..kaya the only way is mag trabaho sa ibang lugar…
honeybunch: nahuli ka! alin ang pitraktis mo your new English or this real one. Kasi I was just about to write that at first I could not figure out your new ingles..and kunot na kunot ang mukha ko sa pagintindi..but when I started to get use and understandood it tawa ako ng tawa kaya naplantsa ang kunot ng mukha ko at gumanda..
corr: to get used and understook…
In 1924, US Congress passed the Asian Exclusion Act which severely curtailed immigration of Chinese and Japanese to the United States. It was a bright moment for the Filipinos as it did not affect them. It’s because the Philippines was a territory of the United States, Filipinos had the unique status of “nationals,” rather than “aliens.” They were not required to carry a passport and could enter the country without restrictions. Attracted by employment and educational opportunities, they became the fastest growing Asian population in Washington state, taking the place of the barred Chinese and Japanese workers on railroads, in canneries, and on farms.
Yet Filipinos still encountered widespread discrimination and resentment.
***
Joseg: narinig mo ang sinabi noong nanalo sa Miss World ba yon..si Janine..grabe ang English..and that shows that karamihan sa ating mga magagaling teachers ay umaalis na sa Phil..and yet the President said we are going to be a First World Country? Kailan?
ay mali uli..understood ang ibig kung sabihin..
Yes, Rose, nasundan ko ang kwento ni Janina San Miguel. Tampulan siya ng pagkutya dahil sa maling English during the interview portion. You can view it here:
But according to some news, Janina was not bad daw in oral English and just lost her composure that time.
There was a similar incident in the 2007 Miss Teen USA where the contestant from South Carolina was not able to express herself in correct English and she’s American.
***
Ate Rose;
Pinagalitan kasi ako ni Mr.Cocoy at marami siyang hindi pinapasok sa post ko at ituwid ko na raw ang pananalita ko kasi hindi na raw biro-biro ang usapan at mayroon na akong nasasagasaan sa mga joking..joking ko.
Iyung mga slang english ko ay nasanay ako sa trabaho ko dahil puro joking..joking kami doon para maka relax sa dami ng trabaho.Masaya ang usapan namin at marami kaming napapasayang pasyenti.
Once in a blue moon like today,i speakining straight english.Mi like my working inglish. very very much…In California I need to be bilingual,mi learning spanish,mi speaking senior cocoy porki mi no intindi.He very goody in spanyol.
I like you talking to me ate Rose in slang english.
Pangingibangbansa ata ang usapan dito, very interesting kaya makapagkape muna. Gusto ko lang ibahagi sa inyo ang aking karanasan sa pangingibang-bansa. Ako ay napadpad din sa Amerika ng mga ilang ulit. Napasyal sa ibat-ibang lugar ngunit di nagkalakas loob na manatili. Nakapagtrabaho din ako bilang care giver, malayo sa aking trabaho dito sa Pinas bilang isang guro. Masarap at masaya diyan sa Amerika ngunit may lungkot ka ring nadarama kapag malayo ka kay Misis. Dahil faithful ako kay Misis kaya umuwi ako dahil napakaraming tukso at ayaw kong masira ang aming pagsasama bilang isang pamilya. Pero may katuwiran ang iba ng iwan ang kanilang pamilya para mabigyan sila ng magandang kinabukasan. Kaya naman panay puri ang pamahalaan ni Gloria sa dami ng OFW datung na dumarating. Sana dumating ang panahon na kaya lang tayo nasa abroad ay upang magbakasyon, hindi upang makuba sa kakakayod ng mabuhay ng masagana ang pamilya natin, at para sa magkapera lagi ang pamahalaan ng Pinas. Mabuhay kayo mga kapatid na nasa abroad, kahit wala kayo dito sa magulong bayan natin, dama pa rin ang alab ng inyong pagmamahal sa sariling bayang pinagmulan.
Para sa aking, okay lang kahit baluktot pa ang iyong Ingles, mas mahalaga ang content ng sinasabi kaysa ang pamamaraan ng pagsabi. Mayroon ng diyan na deretso magsalita ng ingles pero baluktot ang katuwiran. Si Janina ay isang trying hard na estudyante na nagnanais na mapaunlad ang sarili sa pagsasalita ng ingles. Hindi niya ikinahihiya ang kanyang kalagayan, bagkos naging panuntunan pa nga niya ito upang pagibayuhin pa niya ang pag-aaral at matutong magsalita ng tuwid na ingles at maging isang reporter. Sa isang banda, nakita rin ito ng isang mapagmalasakit na tao upang bigyan siya ng pagkakataon umangat sa kanyang kalagayan. Taglay ng batang ito ang lakas ng loob, ang mapagtagumpayan ang kanyang mga kahinaan at nang siya ay maipagmamalaki ng kanyang pamilya at bayan. Janine deserves the crown.
Joseg: May point si Ruffa Guttierez and I hope Janina takes her advice..maybe she was just nervous and excited..
Joseg: I understand the Spaniards sent to the Phil. with Legaspi were really from Mexico and most likely many Filipinos went to Mexico themselves. My former dorm mate who is now in the field of Phil. studies in La Salle Bacolod told me that there are many Filipinos in Mexico as a matter of fact she went there last Nov. to really see for her self.
I understand too that in New Orleans, there are many Americans of Filipino heritage..Interesting indeed.
To me, it doesn’t matter if a person speak English or not. In California, most latinos do not speak english, being good in English comes to play when one considers that the only way of making a good living is working OFW.Pinoy are the number one TNT in Asian countries. that simply means that there’s high unemployment in the Philippines. If we create more local jobs, invest more in the Philippines then this problem would be remedied in a way. The Japanese managed to overtake us in the recovery after World War II simply because they helped build their own nation, their own countrymen first instead of lining in the foreign embassies hoping to get a visa abroad. Seeing and hearing Pilipino teachers teaching Pilipino students in English is like seeing a pack of dogs meowing instead of barking.
Being fluent in English to get a job deteriorates the education system in the Philippines and puts the poorer students at a disadvantage, it alienates students from their cultural heritage, impairs their emotional security and self-worth, and results in inferiority complex among lower-class children who are stigmatized for using the native tongue.Japanese don’t speak english.Why they are number one in technology?
Masarap yata ang pagka brew ko ng kapeng barako.
Nag-English na si honeybunch at over-speeding pa sa freeway.Akala ko ba ay palyado ang english mo.
Kararating ko lang galing sa practice.Nag mamadjong na pala kayo.Hehehe!
Shower muna bago umupo.
KapitanKidlat;
Natutuwa ako at nasarapan ka sa kape namin dito.Sabayan mo ng patugtog ng Jokebox ng tulad ni Kutsara.Lalo kang mag-eenjoy.
Padi;
Hahanapin ko sa library iyang librong sinasabi mo.
Rose;Ang galing-galing mo sa history.May natutunan ako sa iyo.Dati ka ba sa LA?
honeybunch,
may lagnat ka ba? o baka binabangungot ka?
alam ko na, kumain ka ng pusit at natinik ‘yang dila mo kaya flowing english ka na.
sa kasalukuyan, ang katulad nating mga pinoy ay mas masahol pa sa mga israelita noong unang panahon sapagkat napakalat sila sa iba’t ibang panig ng mundo bunga ng pag-uusig sa kanila at wala silang sariling bansa samantalang tayo ay itinapon ang mga sarili bunga ng kawalang malasakit ng mga namumuno sa ating kapakanan.
mas inuuna nila ang sarili nilang interes kaysa paglilingkod sa bayan.
honeybunch,
aminin natin. ang karamihan sa mga pinoy ay mahilig sa pag-astang class kaya kapag natutong magsalita ng inggles ay nahihiya nang magsalita ng sariling wika sapagkat inaaring isang kahihiyan ang pagpapaabot ng saloobin sa katutubong dila. partikular dito ang mga nasa gobyerno lalo na ang mga pulpolitiko.
bukod tanging sa pilipinas lamang hindi makapaghain ng batas na sinulat sa diretsong pilipino. pati talakayan nila ay sa inggles idinadaos.
sa ating local entertainment ay ganu’n din. maari namang tagalugin ay sa inggles pa sinasabi with matching americanized twang na parang iniisip nilang maiintindihan ng mga tagasubaybay nilang walang pinag-aralan.
kaya malayong umasenso ang pilipinas dahil sa ganitong gawing hindi mahalin ang sariling kinagisnan.
Ang lawak ng mundo, wherever there is green…GO! Yes, there are physical barriers but I believe the whole world is everyone’s pasture for survival.
Rose,
Nabanggit mo ang FilAm sa New Orleans. Shortly before hurricane Katrina, we stayed there for a week…hubby was presenting a paper in a conference while I, as usual, was pagala-gala sa Nuawlins.
Sa isang souvenir store na pinasukan ko, biglang merong kumurot sa akin. Nabigla ako kaya biglang espreyan ko sana sa mata. Nang pagharap ko ay lundag ng lundag ang isang pinay at sigaw ng ate, ate, ate.
Hindi ko talaga matandaan, pero kumusta na..blah, blah…Sabi sa akin, ate ako si Nadia, kaeskwela ko si Weng (my sis). Turned out, Nadia was the store owner.
(Short cut)…
Back home, a cousin from San Diego just retired from a naval service called up telling me he’s going to Nuawlins and visit his cousins (mother side) there. Problem was he didn’t know where to find them. He was shocked when I gave him the address of his cousins, Nadia and 2 siblings.
Iyan ang interdependent causation, topic ni Joeseg nung isang araw. :)
Manay Chi, Rose
Ang natandaan ko, in the aftermath of Katrina in New Orleans, maraming lumabas na kwento sa Philippine newspapers ang tungkol sa maraming Filipino nandyan. Na-connect ko pa ito sa isang isinulat ni Carmen Guerrero Nakpil na in the 1700s nagsimula ang bilang ng mga Filipino sa Louisiana area kung kaya in one or another maraming may dugong Pinoy doon. Naragdagan pa ng mga bagong immigrants, who according to the author, are part of the mini-revolting, packing up their bags with a visa in many places in the world. Pero ibang klase revolt naman ang nangyari dahi naghahari pa rin at nananatili ang kaugaliang Pilipino dahil hindi kinakalimutan ang bayang sinilangan.
sabi ni loreLIE fajardo, remember the 9th commandment: “thou shall bear false witness against thy president.”
tama nga naman. huwag ninyong sasabihing nangungurakot si ma’am. bad ‘yun.
ma’am is working very hard to have our economy soar to its peak. look at their bank accounts, they’re getting fatter and fatter everyday because of so many projects funded by foreign loans. no, don’t ever think they are accepting bribes, they are only commission-ers who are doing their job as directed by ma’am
because she does not like his beloved husband to be again (and always) the center of criticism because he is not a public official and has no authority to meddle in any government affairs even using the people’s money in going to USA to see the fight of pakyaw and sleep in a million worth per night hotel suite.
Ang mga topics natin dito sa Cocoy’s Delight ay sadyang mga napapanahon at manapa’y nagiiwan ng isang kaisipan tungkol sa ating pagka Pilipino.
Nandyan paano kung wala nang Filipino sa isang household, place of work or community. Paano na? Yaon ay matapos ang tinatawag na Filipino Invasion sa lahat halos na sulok ng daigdig. Nandyan yong sagot kahit wala nang Filipino, life must go on. Napagusapan din ang buhay America at ito’y karaniwan ding sa ating mga kababayan na naninirahan sa ibang bansa bukod sa America.
At sa thread na ito, tinatalakay ang Filipino Diaspora, ano ba ito at bakit nangyari? Kung magbabasa pa tayo ng ilang aklat na tumatalakay sa ganitong phenomenon, kakaiba ang Filipino Diaspora. It’s because the migration is throughout the entire world.
Sabi nga ng bayaning Jose Rizal “Ang hindi magmahal sa sariling wika ay malansa pa sa isda.” Kaya tama ka honeybunch. Kahit na sa ibang bansa na ang mga Pinoy, bakit puro Ingles pa? Inis ako sa mga Pinoy na nagi-Ingles pa sa kapwa Pinoy samantalang pareho naman marunong magsalita ng wika natin. Minsan sa Amerika, narinig ko sa malayo ang dalawang Pinay na nagta-Tagalog. Nang lumapit ako biglang nag-Ingles. Minura ko nga ng Chinese…Piao Si, Tsap Tsieng.
Artsee;
Ang mga mayayabang na Pilipino ay iyung naiwang pamilya sa Pilipinas ng tatay o nanay na nag-canada o nag america.
Dati-rati ang nanay ang naglalaba nagluluto at maasikaso sa pakikitungo sa tao dahil kailangan makisama sa kapitbahay sa hiraman ng ginatang na bigas,ganon talaga ang buhay nga magkakapitbahay naghihiraman ng araro at kalabaw.
Ng nag amerika ang tatay,ang nanay at mga anak ay medyo na nagiging matapobre,hindi na nakakain ng walang kutsara kahit na bisokul ang ulam at kinukutsara na.Nag-papraktis na silang mag-inglish lahat.Binago na ng mga anak ang tawag na dati ay inay o itay ay nagiging mommy at daddy na.
Hindi lang iyan…ang mga batang laki sa Tate eh ang tawag sa mga magulang sa pangalan nila. Tulad ng mga batang Kano, hindi ang tawag na “Hi Dad” kundi “Hi Jeff”. First name ang tawag na parang kaibigan lang.
Tutoong mayayabang ang ibang mga Balikbayan. Okay kung tumagal sa abroad pero iyon nawala lang ng isa at dalawang taon at umuwi ng Pilipinas para magbakasyon, iyan ang sobra. Hindi na naggi-jeep. Kung walang air-con hindi papasok.
Eh ano naman ang tawag mo sa mga taong puro sa bansa na lang nila ang magaling? Puro “Over here in Jap…”.
artsee;
Iyan ang traidor ng bayan,kung ang tinutukoy mo ay iyung haponesa o hapon na mayabang.Dati akong blogger kay ellen kaso nakabanga ko iyung dalawang masungit.Isa pa iyung madalas magsalita ng french.Bakit ko sasayangin ang oras ko sa mga iyun.
Itong tiga japan puro na lang ataki sa gobyerno natin ay ayaw namang umuwi ng pinas para makita niya ang situasyon o baka pag umalis siya ng japan ay hindi na siya makakauwi dahil TNT na rin siguro.
Ito pa ang mahirap paniwalaan na member daw siya ng Tokyo police,natatawa na lang ang mga bosing kong mga hapon sa kanya.Sa japan hindi pweding makialam ang banyaga sa pamamalakad ng kanilang gobyerno.Strickly for japanese only.
Kaya sabi ng bosing ko,nagyayabang law daw iyang haponesa na iyan.
Oxford graduate daw siya.Makita mo naman kung papano siya mag sulat at magpahayag ng mga opinion niya.Sa totoo lang baka nga hindi pa nakatapos ng college.Iyan ang mayabang na pinoy o pinay.
Oyyyy!talking talking ang dalawang pogi.Sino ba ang subject? girlfriend ninyo at braking,braking na kayo.Where is nakatira ba iyan at lusob-lusubin ko ng makaganti kayo sa brokening heart ng the two of you……..Breeding ng bisaya ito mga dong!….
Kuya Magno,
Mi always sickening inside the head not my physical beauty.Even my c0-worker laughing laughing on my slang enlish mi make the most overtime, because my supervisor always loving loving me i make her smiling and always missing me.
Kutsara, nabanggit mo ang dalawang nakabangga mo sa kabila…iyon isa si Yukoza at iyon bang isa si Ate Anna? Okay si Ate Anna pero hindi iyong Haponesa. Wala kang magagawa magkabarkada eh. May nagbulong ng sa akin parehong Tibo iyan. Mahilig sa Pompiang. Pero magandang Tibo si Ate Anna pero si Haponesa…parang mabantot daw na Amazona galing sa bundok. Kaya naman lumaki ang mga ulo niyan ay dahil na din kay Ate Ellen. Kahit noon pa nandoon ako, kahit minsan di pinagalitan ni Ate Ellen. Kung minsan kunwari lang pero alam mo ba nagtsitsikahan ang tropang iyan na sila-sila…sa e-mail at telepono. Kung minsan pinag-uusapan nila kung sino ang tatanggalin. May nagsumbong sa akin na si Yukoza ang pumilit na ako matanggal samantalang ipinaglaban daw ako ni Ate Anna (dahil siguro sa BMW ko). Sa huli, nagtagumpay si Haponesa dahil iyan ang pinakamalakas sa amo sa Kabila. Kung baga sa Malacanang, FVR si Yukoza at si GMA naman si Ate Ellen. Iyon sina Ate Anna at kamag-anak niya dito (sana hindi nagi-spy) mga cabinet members. Hayaan na lang natin ang mga iyan. Ang importante nandito tayo sa isang mas malaya at tunay na makatarungan na blog ni Kuya Cocoy.
Pogi,samantalahin na ninyo ang talking,while Mr.Cocoy is playing majong, my cousin invitation him in his house.My aunti calling my mother and he is losing,HHHHHAAHHHHHHHAAAA.
Pogi? Ako yata ang tinutukoy mo. Kasama kaya ni Cocoy sa mahjongan si Tita Cory?
artsee;
If you look like cocoy jr.Tall and hansome,play football,golf and basketball not short, fat tummy and dark like my father then you are handsome.
Handsome and beautiful blend together and very goody children investment even making more than a dozen.But,if ugly better no making baby….
honeybunch;
Buwisit ka talaga,hindi tuloy ako makapasok sa trabaho dahil sumakit ang tiyan ko sa iyo,hindi na tuloy ako makapag-isip kung ano ang isasagot ko kay artsee.
Kutsara;
HHHHAAHHHHAA.You suffering gas buildup in the stomach and bloating,,,bloating,,,Esay remedy,drink plenty milk and one table spoon of metamucill….bye and bye you will taezation and it will not hurt your almoranas and no need to punas with preparation H.
Honeybunch, nakita mo na ba si Cocoy? Anahin mo ang kapogihan niya wala naman pera iyan. Ako ang nagpondo nitong Cocoy’s Delight. BTW, inalok pa nga sa akin ang katawan niya para lang sa puhunan. Kaya naman nagma-mahjong at golf iyan dahil iyan ang racket niya. Umpisa magpapatalo iyan at kapag kumagat na ang kalaban, ubos ang mga pera nila.
Mga P3M na ang nadengoy ni Cocoy sa akin sa laro kaya ayaw ko na. Balik tayo sa kapogihan. Tall, white and handsome nga siya (mestiso kasi) pero talo ko iyan sa size. Mga 6’2 a taas niya pero mga 2 inches lang ang kargado niya. Ako mga 5’7 lang pero 7 inches ang akin. Kanino ka ngayon? Sa mayaman na mahaba o sa poging maikli at mahirap?
Sorry mali…aanhin hindi anahin. At saka alam mo ba na nag-away kami ni Cocoy nang dahil lang sa pangalan ng negosyong ito? Gusto niya ng Cocoy’s Delight pero gusto ko naman ng Cock’s Delight. Pinagbigyan ko na lang alang-alang sa matagal namin pagsasamahan. Kakampi ko iyan noon sa kabila at doon nagsimula ang matamis namin pagmamahalan. Kaya lang nagseselos ako dito kay Kuya Magno.
Artsee;
HHHHHAAAHHHHAA only size seven,only like smoking cigarit not tabako.Size do not matter,the matter how you use it and enjoying and wetting the bed.
Madadagdagan ang magiging anak ko kapag makikipag tsikahan tayo kay honeybunch.Tumatayo ang balahibo ko pati ang tungkod.Pag dating ni misis pagsabihan ko siya na maligo na.HAHAHAHAHA!
Masaya kayo dito,pwedi bang makipagkape na rin sa inyo.
Ang mga (OFWs) sa iba’t ibang panig ng mundo, na kinikilala bilang mga Bagong Bayani,Nakapagreremit sila ng bilyun-bilyong dolyar na nakatutulong para mapanatiling nakalutang ang ekonomya ng bansa at kinukurap naman ni Gloria, kapalit ng pagkakawatak-watak ng ilang pamilya, pagkawasak ng ibang tahanan, at miserableng pamumuhay ng iba pa.
May mga sinusuwerte, meron din namang minamalas . Subali’t ano pa man ang maging kapalaran nila sa pakikibaka sa mga hamon ng pandarayuhan at paninilbihan sa lupang banyaga, ang mga OFWs ay tunay ngang Bayani, at kung hindi sa kanila sa kangkongan dadamputin ang ating mahal na bansa.
Ako muna’y bumabati sa lahat ng naririto
Lalo na kay Cocoy sa usapang champurado
Nawa’y lalong lumawig pa’t patuloy tayong naririto
Pagsaluhan ang mainit na kapeng barako
Ako ngayo’y nakatayang ipagtanggol ang karapatan
Ang pagdayo’y nararapat sa hirap ng kabuhayan
Ang pagharap ko sa inyo’y isang malaking karangalan
Magandang gabi po sa inyong lahat, mahal kong mga kababayan
Nagagalak ako’t ika’y napadalaw kaibigan
Kahit wala ang kasera’t nasa madjongan
Ako na ang sasalubong sa iyo ng mainit na welkam
Tuloy ka at tuloy ang kuwentuhan
Walang hindi naghahangad umunlad ang kabuhayan
Walang hindi nangangarap ang bukas ay paghandaan
Lalo’t sa ibang lupain ginhawa ay makakamtan
Ninanais na paglayo ay di dapat na tutulan.
Salamat kaibigang kutsara sa iyung welkam
Panatag ang loob ko na ika’y makakuwentuhan
Dito sa lugar na masayang kuwentuhan ng bayan
Sana naman dito ay walang awayan at ingitan
Sa ating bansa ay maraming mga walang hanapbuhay
Gawain ang hinahanap ngunit walang matagpuan
Kung tayo kaya’y di pinalad sa isla makakapaghanapbuhay
Hindi kaya tayo na rin sa kanila ay kabilang?
Angaw-angaw pang mamamayan naghahangad na dumayo
Nang dahil sa kamasalan patuloy silang nabibigo
Mayroong ibang nalilinlang sa mga pangakong napapako
Patunay sa ibang bansa sa hirap may pagkahango.
Sa sinambit kong mga pahayag ang pagdayo ay dapat lang
Upang sa hirap makatakas, hikahos ay maiwasan
Handa akong makihamok sa tagisan ng kat’wiran
Sa sinumang nagnanais ang pagdayo’y mahadlangan!
Cocoy: I am not good in history kaya lang growing up in Antique we spent our time reading.. and na suspend ako sa Antique because I refused to speak English..and sabi ko bakit ako mag speak English (which was the rule then) bisaya ako..the following year I was sent to Iloilo and again I refused to speak English nor Spanish..I got a grade of D sa Character..the following year I was sent to STC..and being promdi..my “titsir, titsir di are tising me” didn’t work thus..I had to learn English good..
After a year in NYC I was on my way home..kasi I made a commitment that I will only stay here for 2 years..I found a job in LA..and stayed there for 4 years…nag earthquake at balik ako dito kasi nakalimutan ko na ang commitment ko..Pero I am raring to go home..kaya ganoon na lang ang bantay ko sa nangyayari sa atin..
Cocoy:sa description ni Honeybunch sa iyo are you the reincarnation of Leopoldo Salcedo?
Ang sabi nga ni Magno sa itaas Filipinos are worldwide..and we should be proud of it..we have nothing to be ashamed of..maraming nagsasabi sa akin “you are beautiful people” and they are so right..there are a few who intentionally want to forget being a Pinoy pero pango naman ang ilong..minsan may nakilala ako at ang sabi “what was that sweet white rice called? ang sagot ko.. puto? Oh yes futo! inapakan ko ang paa at ang sigaw ..araguy! Bisaya pala na gaya ko..
Cocoy: mestizo ka ba? binabawi ko ang sinabi ko na reincarnation ka ni Leopoldo Salcedo..baka bumangon sa hukay niya..kilala mo ba kung sino siya?
Palikero din iyan si Leopoldo Salcedo. May anak din siyang pogi na si Edgar Salcedo yata. Kung reincarnation si Cocoy ni Leopoldo Salcedo, di maikli din pala iyon dating artista. Kapag ako mamatay, marami ang maga-apply na maging reincarnation ko.
Moreni si Leopoldo Salcedo kaya hindi maaaring si Cocoy. Si Cocoy yata maputi na mestisong Kano o Kastila. Balbon din yata. Kapag maghubad iyan wala kang makita dahil madilim sa dami ng balahibo.
Sorry mali na naman…Moreno. Greggy welcome ka dito. Baka si Greggy Araneta ka ha…
honeybunch: you are right..a Filipino does not need to speak in English..but I think it is an advantage to know how. Mas maganda kung they know more languages..Jose Rizal spoke many languages hindi ba? By force of habit I think, write and speak English better than Tagalog or Visayan..Though both parents were from Antique, and I grew up in Antique, from HS I studied in Manila..My classmates were and now most friends are from Ilocos, Pampanga, etc. thus we communicate in English..My only lament now is, the government does not support our schools…many good teachers leave the country..they are not paid well, there are many mistakes in our grade school books hala bira sa mag print kahit may mali kasi ang printer ay malakas sa gov’t..walang moderation ang greed..wala nang public servant..ano ang sabi ni Leo San Miguel..”may kaunting kita ka dito” and the kaunti was millions of pesos or even billions..what do they care..malungkot but I guess we have to live with it..
Artsee: ang akala ko ang sabi mo tall and handsome si Cocoy..alam ko tall, dark and handsome si Leopoldo while mestizo si Cocoy pero na sa Tate na and tanned na sa pag golf golf nalang. Hindi ako magugulat kung ala Tiger Wood na siya..o kaya Arnold S. at siya ang gma exterminator!
Pero sa tutoo lang, kailangan din ang English kung professional ka at balak magtrabaho abroad. Tulad ng mga nurse, hindi lang sa dapat marunong mag-English dapat wastong pagsasalita din. Kasi kung matigas ang dila ng nurse na tulad ng Bisayan accent (no offense po), paano maiintindihan ng doctor at pasiyente ang sinasabi mo. Magkamali ka ng salita ng English mali ang banggit mo ng gamot…di patay ang pasiyente. Kaya dapat mag-Speech lesson ang mga gustong magtrabaho abroad.
Tungkol naman kay Kuya Cocoy, CEO ng Cocoy’s Delight, dapat mag-post siya ng litrato niya dito para huwag na natin pagtalunan kung ano ang hitsura niya. Ako kilala ko ang hitsura niya, taas at haba. Kayo Ate Rose at mga Ginang na nagpapantasiya sa kanya ang nalilito.
Artsee: ganoon ba? Sorry wala kasi akong salamin. I agree with you..we need to speak good correct English..lalo na if we talk with people of other nationality..kasi kadalasan even if we think we talk well we may not be understood because of our accent..and this is our basic problem…
Artsee: Spying is not my cup of tea! kahit iisa ang lolo namin ni Ellen and I love her..we have respect for each other..I have better things to say than spying.. kaya huwag kang mag alala..tsismis is not my style either..hindi ako nakikialam sa buhay ng may buhay..kaya don’t you worry…
Kamuntik natalo si Pakyaw.Mabuti na lang at napatumba niya si Marquez.one point.Nahirapan din si Pakyaw kay Marquez.
Greggy,welcome kaibigan.Dito anything goes.Ituring mo dito na parang sa iyo na rin.Dito tayo ang bida,kahit na makipagbalagtasan ka dito ay mas okey.Si Pareng Magno ay mahusay tumula,palagay ko ay magkakasundo kaya.Mahusay din palang tumula si kutsara.
Huwag na kayong magpantasya sa akin.Guapo din ako at matangos ang ilong,na tanned na ako sa California.Marami rin akong nalokong babae na hahabol-habol sa akin.Hehehe!
ipagpaumanhin na ninyo mga kasama kong ngayon lang ako nakabalik may pinuntahan kasi akong b-day party.
rose;
Likas sa ating Pilipino ang magandang katangian
Di kailanman pagagapi, pahuhuli sa kaguapuhan
Dahil dito’y nagagawang ipasya at isakatuparan
Ang pagsuyo sa magandang dilag na hinihirang
Busabos nga sa paningin ang pangit na kaanyuan
Na dapat tanggapin ng loob pagkat isang katotohanan
Ito ba ay mangyayari kung hindi lang sa dahilan
Na tayo ay nagkaroon ng pangit at pangong magulang
Ako ngayon ang magtatanong sa aking inang nagsilang
Bakit ako’y walang taglay na kapogihan
Kung kapangitan ay isa ngang kapintasan,
Nakakahiyang manligaw kung mabasted lamang.
Hehehe! Okey na okey ka greggy kaibigan
Hintayin mo si Magno at kayo ay magbalagtasan
Ako ay makikinig sa inyong mga tulang bigkasan
Pagkat isa akong tulisan at mangmang sa tulaan.
Okey na okey,Kung magbalagtasan tayo dito.
Kay pareng Magno ang taya kong piso.
Rose;
Hehehehe! iyung tatay ni honeybunch ang meztisong negro.Purong kastila ang lola ko Rodriguez.Maitim ba si Miguel at Mariel?
Mga kasama,kilalang kilala ko iyang si cocoy.Matangkad iyan,matangos ang ilong,balingkinitan ang katawan guapo at maputi ang balat.Lahing kastilaloy iyan.Kastila ang apelyedo niya.Gabero kami ng pamilya niya at nangaling sa mababait at disenting pamilya,hindi ako makakapayag na intrigahin ninyo ang buhay niya dahil simple lang ang mga iyan at hindi mayayabang.May kapatid na magaling na abugado iyan at nag graduate sa UP at top 11 sa bar exam.
gaano kaguwapo si pareng cocoy?
itanong ninyo sa akin.
ahaaaay!
kung ikaw greggy ay si gorio ungasan
ngayon pa lamang ikaw ay akin nang binabalaan
dito’y huwag gagawin ang balak mo kung mayro’n man
pagkat ito’y isa lamang katuwaang umpukan
lahat ay pupuwede huwag lamang lamangan.
ang iyong pangalan ba’y sumasagisag kay gorio?
o kay george na macho na’y may bighaning panrahuyo
bumibihag sa mga dilag, inaakit ang mga puso
di ‘yang sinasabi mong kapangita’y kabaliktarang pansilo?
kaibigan ikaw nama’y huwag agad na aandap
dito ay welkam ka’t tinuran ko’y hindi babag,
ayaw ko ng mayroong sa akin ay magbabalak
ng masamang ni sa isip o sa aking hinagap
ay magagawa ko sa kapwang ang layon ay makitalad.
halika na huwag mag-atubili, alisin mo na iyang takot
panlabas na kaanyua’y huwag mong gawing isang puntos,
na makababawas sa katauhang ipinagkaloob sa ‘yo ng Diyos
sa umpuka’y humila ka ng bangkito at lumuklok
sa aming yakap at pagbati’y tinatanggap ka ng lubos!
‘yang si pareng cocoy ay matangos ang mata, mapungay ang buhok at kulot ang ilong.
balingkinitan ang kanyang mukha at maskulado ang bewang na binagayan ng maamong braso at dibdib.
habulin ‘yan ng mga babae at isang good catch para sa kanila. sa katunayan ay gustong gusto ‘yan nung me ari ng karihan sa panulukan ng gestambide, si aling meding na merong anak na narsing noon. mestisa naman pero inayawan. maganda naman ‘yung kulay talong na kutis at kinking buhok na binagayan ng ala evander holyfield na nguso.
pihikan sobra ‘yang taong yan, oo!
cocoy says: “Pagkat isa akong tulisan at mangmang sa tulaan.”
ayan! inamin din ‘yung katulisan niya.
yaaah! ha ha ha haaah!
pareng joeseg,
lagot ka ngayon.
mauubos ang inimbak mong mga transleysiyon! tatlo na kami ditong parang mga lasing na pilit tinutugmatugma ‘yung mga pangungusap na maaari namang ilahad nang hindi parang inaalon ang pagsasalita.
Pareng Cocoy, Magno, kutsara,
Muntik nang matapon iyong iniimom kong kapeng barako nang tamaan siya ng kamao ni Marquez sa tagiliran. Akala ko matatalo ang pambansang kamao. Isang puntos lang ang pagitan, but it is a sweet victory for Pacman. Ngayon business is over with Marquez sabi ng Pacboxer. Happy na sana ako kaya lang hindi ko gusto ang mga nasa background na nakita ko. At habang sinusulat ko ang comment na ito, ini-interview ng GMA7 si Pacman. Pinagpipiestahan na naman ng media at pulitiko ang tagumpay ni Manny. Did you hear what they said after winning the bout, magkaisa na raw ang mga Pilipino ke maka administration o opposition. Saan magkaisa sa paghahanap o pagtatakip ng katotohanan.
kapitan,
ang sabi nila, magkaisa na sa pagpusta kapag merong laban si pakyaw at huwag pakialaman kung nag puhunan ay galing sa kaban ng bayan.
Pareng Magno makata ka pala. Matamis ang iyong dila at maraming dilag na siguro ang lumuhod nakakabighani mong pananalita. Hindi ako nagtataka sapagkat akoy taga hanga din ng isang tanyag at magiting na Pranses na si Carlo Magno. At sa mga naging kaibigan ko na Magno ang pangalan karangalan kung sabihin na puro mahuhusay lahat, may gitarista, dentista, manunulat ng kuwento, karpentero, at abogado. Salamat at may nakilala makatang blogista dito sa kapehan ni pareng Cocoy. Mabuhay ka pare ko.
Pareng kutsara, makata ka rin pala. Kung buhay si Balagtas sa iyo matutuwa. Hindi lang sa kalansing ng mga pinggan at baso nauulinigan ang himig ng mga pangungusap, maging sa tinidor din at Kutsara. Pare ko mabuhay ka.
artsee says: “Kaya lang nagseselos ako dito kay Kuya Magno.”
bakit ka naman magseselos sa akin eh, ikaw itong matagal na nawala dahil nagtampo ka sa sitser mo doon sa kabilang iskul?
akala mo ba naging madali sa amin nina pareng cocoy, pareng joeseg, chi, tongue, atbp ang pagkawala mo? hindi mo ba alam na sa iyong paglisan ay malaking bahagi ng aming pagkatao ang iyong tinangay? sa iyong pagyao ng walang paalam ay para kaming dinagukan sa dibdib at ang iyong pagpanaw ay naging isang malaking kahungkagan sa aming araw araw na pakikipanayam sa kabilang bahay?
artsee, sa iyong pamuling pagbabalik daigdig ngayon sa ating samahan ay isang kasiyahang mas pa kung ikukumpara sa yamang ninanakaw ng mga ganid na tulad nina gloria.
alam mo ba ‘yun?
huwag ka nang magselos, hane?
o siya, empoy, tahan na!
kapitan,
‘yan lang naman ang kaya kong ipagmalaki sa mga bagong sibol na kabataan ngayong ang hilig ay rap at hip hop na ang ayos ay hindi malaman kung mga saranggolang lilipad o mga kuwagong mababa ang lipad.
sa kasalukuyan ay ‘andito ako sa gitna ng disyerto, empleyado sa isang kumpanya at ipinagpapasalamat ko na sa labingtatlong taon kong pagtatrabaho dito ay unti unti nila akong mapansin sa sinop sa trabaho. dati kasi ay chief cook ako ng company catering namin at ngayon ay isa ng floor manager.
malawak ang sakop ko kahit wala akong tao. balde’t lampaso ang kaulayaw ko kapag wala ako sa harap ng kompyuter. kung minsan ay bakyum kliner.
Kuya Magno, napakatamis mong magsalita. Parang binuhusan mo ng honey ang buong katawan ko at dinilaan mula ulo hanggang paa. Nakakatigas ng puso ang mga binitiwan mong mga magagandang salita tungkol sa akin. Alam niyo pala na isa lang ang kaaway kong Tibo sa kabila. Lahat naman kaibigan ko. Ang tampo ko lang kay Ate Ellen eh pinalayas ako dahil lang sa Tibong iyon. Simula noon, sumisilip na lang ako sa loob ng tahanan niya. Lumuluha ako kapag nakikita ko ang mga kapatid kong naglalaro sa loob. Ang masakit pa eh wala man lang kahit isa ang naghanap sa akin o tinanong “Nasaan na kaya si bunso…kumusta siya?” Nagpalabuy-laboy ako sa lansangan. Buti na lang nakita ako ni Kuya Cocoy at kunuha akong partner dito sa Cocoy’s Delight. Mahal ko pa si Ate Ellen kahit may tampo ako diyan…pati na ang kamag-anak niyang taga-Antique na nandito na magaling mag-English (sa sulat). Ate Rose, biro ko lang iyon sinabi kong spy ka. Kasi baka may maligaw na Yuko Brigade dito. Sigurado akong pumapasyal dito iyan. Mahigpit ang bilin ko sa mga security guards natin na huwag siyang papapasukin kahit na may dala pang maraming Yen para kumain. Bukas, magpo-post ako ng pangalan niya sa labas ng pinto. Mahirap na…kahit may Yen na dala iyan baka galing sa Yakuza. Saka malakas naman ang negosyo natin kahit na walang mga customers na Hapon.
Unang round lang tila ibig na kaagad patulugin
Ni Magno ang kalaban n’yang kaaakyat pa lang sa ring
Ako po ay muling makipagtagisan ng galing
Sa palakpak na matunog ako’y salubungin!
Di ko yata matanggap na ako’y patatalo sa kanya
Naranasan mo ba Magno sa sabungan ay magsimba?
Sa kasalan,lamayan at pistahan,naimbita
Siksikan ang mga taong nabighani sa sinambit na tula
Kung ang unang nagpahayag ay tigre nga sa bakbakan
Ito namang ikalawa’y parang leong umuungal
Aawatin muna natin para muling bigyang-daan
Ang katunggali mo,ay palakpakan mo naman!
Sa kat’wiran na sinambit ng makata kong kalaban
Wari siyang nangangarap ng isang kababalaghan
Hindi ako si Goyo Araneta,Georgy o Honasan
Kusa itong hindi susuko sa iyo basta na lang!
Hayan sila,mga kasama, handa na pong magbanggaan
Pero hintay, ako muna’y pakikilala rin naman
Kutsara po, walang tusukan ng tinidor na papagitan
Humanda na tayo,Ito’y magandang subaybayan
Maghaharap na po ngayon ang dalawang magtatalo
Tingnan natin kung sino ang tatanghaling kamp’yon dito
At kung sino ang uuwing bali-bali yaong buto…
Magbabalik, palakpakan muli natin si Goyo at Magno.
Kutsara sutil kang talaga
Bakit mo pinagsasabong ang dalawa
KapitanKidlat
Magandang pustaha ito,Llamado si Pareng Magno pero hindi ko pa alam kung ano ang bagsik ni Greggy sa kamao.
Ano ito, Balagtasan? Ang galing-galing ninyong lahat a!
Wow! Buhay na buhay ang pinoy makata sa inyo. I’m so impressed!
Palagay ko parang Pacquiao-Marquez ang labanan dito. Wala kang itulak kabigin. Siguro naman patas lang ang laban dahil wala naman nagsasabi dito, Cocoy may dalawang daan ka, hehe.
Pareng Magno,
Hanga ako talaga sa galing at tatag mo, tunay kang bayani at magandang halimbawa para sa ating mga kabataan. Pare keep up the good work at sana lagi tayong may balagtasan para aliwin at igiya ang ating mga kaisipan.
Chi,
Tumula ka na kasi para masarap ang paghigop natin ng kape habang nginangatngat natin ang handa ni pareng Cocoy na ensaymada.
Tulaan galore na dito na parang may pista……..
Enjoy!………Enjoy na talaga ang beauty ko….
HHHHAAAAHHHHAAAAA!Tulaan ko na rin kayo…Para you make mi also bida….
Ako ay may alagang pusa
Ang almusal,pananghalian,hapunan ay isda
Bantay ko at security guard sa mga daga
Na kumakagat sa aking puwit at nagkaroon ng pigsa……..
pareng goryong naging greggy na ngayon
bunga ng paglakad at pag-unlad ng panahon
kita’y winiwelkam hindi hinahamon
hindi gulo’t away ang aking layon.
kung sa akin pagbati’y nasaling ang sugat mo
isang paumanhin sa iyo ang hiling ko,
huwag mo nang sakin ay ikuwento
drama ng buhay mong parang sinakulo
pagkat akong ito’y istambay lang sa kanto.
wala akong yamang sa iyo’y masasabi
lalong walang aral na maipagmamalaki
sa liblib na lugar doon ako isinilang at naglagi
hanggang sa ngayong tulad pa rin ng dati.
hindi naman sa ako sa ‘yoy nagpapasikat
lalong hindi ko gawi ang gawanjg magpasiklab
ako’y isang pobreng taong sa naumang bagay ay salat
subalit hindi ko inaaring magpatalo sa lahat.
ang gusto ko ay harmony’ng tunay na samahan
upang ang huwag danasin ang gulo ng buhay
ano ang silbi ng dunong at yaman
kung walang pagkakaisang tayo’y masumpungan?
sori sa itaas. hinahabol ako nitong aking bossing at merong pinapatapos na trabahong ilang araw na’y hindi pa matapos tapos. iksit muna ako ng ilang minits.
honey bunch,
O, eto saluhin mo. From the Barangay Hall of Kidlatan City:
Kung may pusa ka
May aso rin ako,
Sabi ni Meyor
Pulotanin na,
Ang sabi ko naman huwag,
your honor
baka sa rabies ka mamayapa.
KapitanKidlat,
Hayaan muna na ako ay mag-enjoy
Sa inyong kakengkoyan na walang humpay
Wala akong hilig sa suntukan na ang nanalo ay si Pakyaw
Ayaw ko kasi ng hahapay-hapay.
namimilipit ang sa sakit ng tiyan ang kuting,
ang inang pusa’y naghahanap sa malayo ng makakain
anong malas namang sa pagtawid nalingat ang paningin,
nahagip ng rumaragasang sasakyang ubod ng tulin
tumapon ang katawang pinanawan ng buhay mandin.
ang inakay sa duklay ay sisiyap siyap
namumuti ang mata sa gutom at hirap
ang inahing pipit ay pilit naghahanap
ng kahit mumo ng kaning ibibigay sa anak
subalit ang pilyong bata tinirador siya’t sukat.
naglalaro ang mga bubuwit at nagkakatuwaan,
sa pag-aakalang walang asong bantay
nalunod sa galak, takbuhang walang humpay
pagdating ng aso’y hindi namalayan
ang kawawang bubuwit walang awang sinagpang
habang buong himbing ang unggoy sa duyan!
Huh, busog na busog sa pera ng bayan ang unggoy na iyan!
chi,
ayan, ha? natupad na ang hiling mong tula tungkol sa unggoy sa duyan.
ang ilang mali ay iyo ng pagpasensiyahan.
itong si kutsara’y isang dating kasador
sa sabunga’y kristo sa saklaa’y balasador
siya’y nabubuhay sa pag-engganyo ng miron
sa laki ng por siyentong kinikita sa maghapon
talo pa ang sekyutib na nakaupo sa de eyrkon!
si kasamang greggy’y kung bakit biglang nag-init
sa aking pagwelkam at yakap na buong mahigpit
siya ba ay napaso’t nalapnos sa alab ng init
nitong pagtanggap kong sadyang walang bahid
kundi ang makasama s’ya’t dito’y ating makaniig?
hindi ko rin malaman kung bakit n’ya binigkas
mga pinagdaanan n’ya’t buhay na dinanas
gayong akong ito’y walang kayang ipangahas
kundi ang karuwagang aking naging tatak
sa gulo at labana’y lagi akong umiiwas.
kung kanya lang naranasan kung paano ang gumapang
sa ilalim ng lamesa kapag merong rambulan,
gayundin ang sumubsob sa ebak ng kalabaw
kapag nagsimula na ang impiyernong bakbakan
araro ng bala sa lupa’y pwedeng pagtaniman ng palay!
katawan ko ay tadtad na ng galos at pilat
walang panama ang burdang tatak ni batigas
pati ang mukha kong dati’y habulin ng tsikas
ngayo’y parang eylyeng panghorror at pang-undas
parang kostyum sa halowin ang aking karakas!
ako ay beterano ng di mabilang na engkawnter
sa dami ng sinuunga’y daig ko pa ang hol op peymer
umaapaw na tropeo medalya’t plake sa aking dingding
magpapatunay na isang hiro bayaning maituturing
ngunit ito’y hindi magawang ipagmalaki pagkat hambel*.
upang patunayan sa iyo greggy, kita’y aking hinahamon
magpakatatag ka’t ilabas na ang lakas mong naiipon
sa dulang ay mauna ka kasunod mo ako’t di uurong
sandukin mo ang kaya mo magpakabusog kang walang tapon
sa kainang naghihintay lantakan natin ang litson!
(*hambel – ‘sensiya na’t nakagat ko ang aking dila kaya naging ilokano)
Mga kaibigan, ang saya saya daw dito. Amen.
Bakit nga hindi dito ‘ata namamahinga ang mga warriors sa panulat; at dahil sadyang malikhain sila, ang gabi ay nagagawa nilang araw sa harana ng kanilang mga tulain, ang matinding sikat ng araw naman ay nagagawang makulimlim sa madulaing paggunita ng lumipas.
Mabuhay kayong lahat!
Mabuhay ang bansang pilipinas!!!
actually diaspora is my topic in my research class and because of many ideas that were flashes i got some point…
and nowadays i prov that many filipino still love are country!!!
what i could say about diaspora???ehem 2 be honest isa ako sa mga taong nagpaplano to work abroad after i finish my study kasi naman po gusto ko ihahon ang family ko…sino ba naman ayaw dibah???hehehe
Hello,
My name is Rudy and after examining your website, I believe I can help you improve your Search Engine Rankings.
Do you wish you could increase your online leads? Getting much more traffic from search engines?
It is much easier and more cost-effective than you might think. We have helped a lot of businesses thrive in this market and we can help you!
If you are interested in outranking your competition please visit http://www.seoimprove.net or mail me at rudy@seoimprove.net